- çörəkçi
- сущ.1. пекарь (рабочий, занимающийся выпечкой хлеба, хлебопёк)2. продавец хлеба, торговец хлебом3. разг. хлебный магазин
Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
çörəkçi
Смотреть что такое "çörəkçi" в других словарях:
çörəkçi — is. 1. Çörək dükanı. 2. Çörək dükanında işləyən adam; çörəksatan. 3. Keçmişdə: çörək bişirib satmaqla məşğul olan adam. // Keçmişdə: başqaları üçün muzdla çörək bişirən. Axşamçağı Xavərnisənin üç bacısı, qardaşı, Kərbəlayı Xəlilin arvadı və… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çörəkyapan — sif. Çörək yapmaqla məşğul olan; çörəkbişirən, çörəkçi. <Arvadlardan> biri çörəkyapandı. Ə. Ə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çörəksatan — bax çörəkçi 2 ci mənada … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
səngəkçi — is. Səngək bişirib satan adam, çörəkçi. Qoca dayanır, səngəkçi şagirdi bir neçə səngək büküb qocaya verir. Ə. M … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xəbbaz — ə. çörək bişirən; çörəkçi … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
xəmir — is. 1. Unun az su və ya başqa bir maye ilə yoğurulmasından hasil olan suvaşqan kütlə. Acıtmalı xəmir. Düşbərə xəmiri. – Xəmir yeyənin fağırı olmaz. (Ata. sözü). <Rəşid:> Xəmir gəldiyinə görə çörəyi yapmaq lazım gəlir. T. Ş. S.. Xəmir… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şatır — is. <ər.> Çörəkbişirən, çörəkyapan, çörəkçi. <Bəndalı> ustanı burada, xəmirxanada bir şatır olaraq tanımışdı. M. C.. Üzü pörtmüş şatır oxlovçunun verdiyi xəmiri əlindəki rəfətənin üstündə yayıb təndirə yapırdı. P. M … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şatir — ə. 1) çevik; 2) qulluqda hazır olan; 3) böyük adamların qabağında gedib onlar üçün yol açan adam ə. çörəkbişirən, çörəkçi … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
xasa — sif. <ər.> Yaxşı bişmiş (qızarmış), bürüştə, əla. <Çörəkçi:> Gəl, müştəri, gəl görək, tazadır xasa çörək. . . M. S. O … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bulkaçı — is. və sif. 1. Bulka bişirən. 2. Bulka satan, çörəkçi. Bulkaçı dükanı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
iç — is. 1. Bir şeyin içərisi, daxili, iç tərəfi. Əvvəl evin içi, sonra çölü. (Ata. sözü). Mağaranın içi yumşaq ağac qabıqları ilə döşənmişdi. A. Ş.. Əşrəf yavaşcadan sürünüb kola yaxınlaşdı, əli ilə kolun içini yoxladı. S. Rəh.. // Bir şeyin ortası,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
